Λακωνία

Άλλοι Νομοί Πελοποννήσος

Αρχική Σελίδα Αργολίδα Κόρινθος Μεσσηνία Αχαΐα

O νομός Λακωνίας είναι ο νοτιότερος νομός της Πελοποννήσου και της ηπειρωτικής Ελλάδας.Βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος (Μυρτώο Πέλαγος), το Μεσσηνιακό κόλπο και το Λακωνικό κόλπο. Έχει δύο κύριες οροσειρές, του Ταϋγέτου που είναι και η υψηλότερη κορυφή της Πελοποννήσου (2.407 μέτρα) και του Πάρνωνα (1.961 μέτρα). Ανάμεσά τους βρίσκεται η κοιλάδα του ποταμού Ευρώτα και η Σπάρτη. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό Αρκαδίας και στα δυτικά με το νομό Μεσσηνίας. Στο νομό Λακωνίας ανήκει και το κατοικημένο νησί της Πελοποννήσου, η Ελαφόνησος. Έχει δύο κύριες οροσειρές, του Ταϋγέτου που είναι και η υψηλότερη κορυφή της Πελοποννήσου (2.407 μέτρα) και του Πάρνωνα (1.961 μέτρα). Ο νομός έχει έκταση 3.639 τ. χλμ. και πληθυσμό 89.138 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Μεγαλύτερη πόλη είναι η Σπάρτη, με πληθυσμό 16.239 κατοίκους. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι το Γύθειο, οι Μολάοι, o Βλαχιώτης, η Σκάλα, η Αρεόπολη, το Οίτυλο, ο Μυστράς, ο Πύργος Διρού, ο Γερολιμένας, η Βάθεια, τα Βρέσθενα, η Μονεμβασιά και η Νεάπολη Βοιών στα Βάτικα.
Ιστορία Τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας έχουν εντοπιστεί στη νότια Λακωνία και ανάγονται στην παλαιολοθική εποχή. Σε αυτή χρονολογούνται τα ευρήματα σε βραχώδεις περιοχές δυτικά της Αρεόπολης (σπήλαιο Απήδημα και θέση Καλαμάκια), στην περιοχή της Σελινίτσας (ανατολικά του Γυθείου) και στην περιοχή της Κοκκινιάς (Ακριαί, κατά την αρχαιότητα). Από τη νεολιθική στη γεωμετρική εποχή Η νεολιθική εποχή (6000 π.Χ.-3000 π.Χ.) που ακολούθησε έχει αφήσει σημαντικά ευρήματα ανθρώπινης κατοίκησης. Κύριες θέσεις είναι το Κουφόβουνο, ένας από τους μεγαλύτερους νεολιθικούς οικισμούς της Πελοποννήσου (νότια της Σπάρτης, στον οικισμό Άγιος Ιωάννης), καθώς και το σπήλαιο Αλεπότρυπα, στον Διρό, το οποίο κατοικήθηκε κατά τα τέλη της νεολιθικής εποχής. Η γεωγραφική εντόπιση των εν λόγω θέσεων δείχνει ότι κατά την εποχή αυτή οι κάτοικοι είχαν έρθει από τη θάλασσα και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στην ενδοχώρα. Τα ευρήματα της εποχής του χαλκού είναι πιο πλούσια και εντοπίζονται κυρίως γύρω από τον Λακωνικό κόλπο. Ο πιο γνωστός οικισμός της περιόδου αυτής έχει εντοπιστεί στο Παυλοπέτρι, τη μικρή βραχονησίδα ανάμεσα στην Ελαφόνησο και στη στεριά. Κατά τη μυκηναϊκή εποχή η περιοχή γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη. Τα ομηρικά έπη και ο μύθος του Μενέλαου και της ωραίας Ελένης απηχούν αυτή την πραγματικότητα. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα (κυρίως νεκροταφεία με θαλαμωτούς τάφους). Σημαντικά μυκηναϊκά κέντρα υπήρξαν στις Αμύκλες, στο Βαφειό, στην Πελλάνα, στο Περιστέρι (δίπλα στη Σκάλα), στο Μενελάιο, στη Συκιά, στην Επίδαυρο Λιμηρά κ.α. Η κάθοδος των Δωριέων, γύρω στο 1100 π.Χ., έφερε ένα τμήμα τους στην καρδιά της κοιλάδας του Ευρώτα. Κατά τη διάρκεια του 10ου αι. π.Χ. εμφανίζεται στο προσκήνιο η αρχαία Σπάρτη.
Κατά τη γεωμετρική εποχή, η οποία δεν άφησε σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, η Σπάρτη αποτελούνταν από τέσσερις μικρές κώμες: την Πιτάνη, τις Λίμνες, τη Μεσόα και την Κυνόσουρα. Εκείνα τα χρόνια έζησαν ο νομοθέτης Λυκούργος και οι ποιητές Τυρταίος και Αλκμάν. Την ίδια περίοδο έκαναν τα πρώτα τους βήματα η διπλή βασιλεία και το ιδιόμορφο στρατοκρατικό πλαίσιο. Κατά τα μέσα του 8ου αι. π.Χ., η αρχαία Λακωνία περιλάμβανε επίσης τις Αμύκλες, τη Φάριδα, τη Σελλασία, την Πελλάνα, τις Γερόνθρες, το Έλος και τη χερσόνησο της Μάνης.
Ίδρυση του νομού Σύμφωνα με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους κατ΄ εντολή, επί κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια που έγινε με το Ψήφισμα Ι΄ στις 13 Απριλίου του 1828 (στο Ναύπλιο), η Πελοπόννησος χωρίσθηκε σε επτά "τμήματα". Το "Ε΄ τμήμα" περιελάμβανε το Νησίον, την Καλαμάτα, τα Εμπλάκια, την Ανδρούσα, το Λεοντάριο και τη Δυτική Μάνη, φέροντας το όνομα "Κάτω Μεσσηνία". Το "ΣΤ΄ τμήμα" της ίδιας διαίρεσης περιελάμβανε την Ανατολική Μάνη, τη Μονεμβάσια, το Μυστρά, τον Πραστό, τον Τυρό και το Λεωνίδιο, δηλαδή την Τσακωνιά και έφερε το όνομα "Λακωνία". Στη συνέχεια επί Βασιλέως Όθωνα με το Β.Δ. της 3ης Απριλίου του 1833 "Περί διαιρέσεως του Βασιλείου της Ελλάδος και της Διοικήσεώς του" καθιερώθηκε η "Νομαρχιακή Διαίρεση" σε 10 νομούς. Μεταξύ των 10 αυτών νομών ήταν και ο "Νομός Λακωνίας" με πρωτεύουσα το Μυστρά. Η δε Ανατολική Μάνη αποτέλεσε τότε μία από τις 4 επαρχίες του Νομού με πρωτεύουσα το Γύθειο, που τότε άλλαξε και το από τουρκοκρατίας όνομα "Μαραθονήσι". Το 1836 ακολούθησε νέα Διοικητική Διαίρεση με Διοικήσεις και Υποδιοικήσεις, όπου τότε ο συσταθείς νομός Λακωνίας χωρίσθηκε σε δύο Διοικήσεις: της Λακεδαίμονος, που περιελάμβανε όλες τις περιοχές εκτός από τη Μάνη και της Λακωνίας που περιελάμβανε μόνο τη Μάνη. Τότε το Γύθειο έγινε έδρα υποδιοίκησης και αναγνωρίσθηκε ως Δήμος. Όμως, το 1845, με το Β.Δ. της 5ης Δεκεμβρίου 1845, επανήλθε το νομαρχιακό σύστημα διοικητικής διαίρεσης, με συνέπεια τη διάλυση των δύο υποδιοικήσεων και την καθιέρωση του Νομού Λακωνίας με πρωτεύουσα τη Σπάρτη και δημιουργία 2 μόνο Επαρχείων, των Μολάων και του Λιμενίου. Αυτό είχε ως επακόλουθο το γενικό ξεσηκωμό των Μανιατών. Έτσι προς κατευνασμό των κατοίκων ακολούθησε το Β.Δ. της 15ης Ιουνίου 1846 (ΦΕΚ 18), με το οποίο συγκροτήθηκε το Επαρχείο Γυθείου. Τελικά, το έτος 1899 θεωρείται ακόμα και σήμερα η λαμπρότερη χρονολογία στην ιστορία τόσο της Μάνης όσο και του σύγχρονου Γυθείου. Και αυτό γιατί, επί Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, με το νέο Νόμο ΒΧΔ 6 Ιουλίου 1899 "Περί Διοικητικής Διαιρέσεως του Κράτους" η Ελλάδα χωρίσθηκε σε 26 Νομούς, μεταξύ των οποίων ιδρύθηκε, φερόμενος ως 20ός, ο Νομός Λακωνικής με 3 επαρχίες, (Γυθείου, Οιτύλου και Κυθήρων), με έδρα Νομάρχη το Γύθειο, και ως 21ος ο Νομός Λακεδαίμονος, με 2 επαρχίες, Λακεδαίμονος και Επιδαύρου Λυμηράς, με έδρα Νομάρχη τη Σπάρτη. Δέκα χρόνια αργότερα, με τον Νόμο ΓΥΛΔ΄ της 16ης Νοεμβρίου 1909, καταργήθηκε ο Νομός Λακωνικής, ενώ οι επαρχίες (Γυθείου και Οιτύλου) υπάχθηκαν στο Νομό Λακωνίας, που υφίσταται μέχρι σήμερα, η δε Επαρχία Κυθήρων στον τότε Νομό Αργολίδας και Κορινθίας. Κάστρα της Λακωνίας
  • Η Καστροπολιτεία του Μυστρά
  • Το κάστρο της Μπαρδούνιας
  • Η Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς
  • Το κάστρο της Κελεφάς
  • Το κάστρο της Μαΐνης (Μεγάλης Μάνης)
  • Το κάστρο του Γερακίου
  • Το κάστρο του Πασσαβά
  • Κάστρο Αγίας Παρασκευής Μεσοχωρίου Λακωνίας

    • Για να δείτε σε βίντεο τραγούδια και παραδοσιακούς χωρούς της Λακωνίας πατήστε εδώ

    ΣΥΓΚΛΙΝΟ Σύγκλινο το Παστό Χοιρινό, καπνίζεται σε αρωματικά φυτά Μάνης και διατηρείται σε παρθένο ελαιόλαδο. Το καπνιστό λουκάνικο Μάνης με πορτοκάλι. Δοκιμάστε το ψητό ή τηγανιτό, γίνεται πεντανόστιμο. Αναζητήστε την κρασάτη καπνιστή χοιρινή μπριζόλα με καρυκεύματα και κρασί. Φτιάχνονται με την μέθοδο την παλιά, που πρωτοξεκίνησε από την Μάνη και διαδόθηκε σε όλη την Λακωνία.

    ΔΙΠΛΕΣ Γλυκό της χαράς στην Μάνη και ιδιαίτερα στον μανιάτικο γάμο η ιστορία των χιλιοτραγουδισμένων δίπλων χάνεται πίσω στον χρόνο, τόσο πίσω που λέγεται ότι όταν τα αυγά ήταν δυσεύρετα στην Μάνη, οι νοικοκυρές έκαναν το ζυμάρι τους με σκέτο νερό και αλεύρι.

    ΛΑΛΑΓΓΙΑ Τα λαλλάγγια αποτελούν παράδοση στην Μάνη και γενικότερα στην Λακωνία, φτιάχνονται απο λεπτή ζύμη σε σχήμα κορδονιού,σε διάφορα περίεργα σχήματα και τηγανίζονται σε ελαιόλαδο.


    Πηγές
    wikipedia.org
    Φαγητα απο τη Λακωνια
    Greek Guide Gastronomy