Ικαρια

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ

Η Ικαρία είναι ένα πανέμορφο νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου. Φημίζεται για την άγρια ομορφιά και τους χαλαρούς ρυθμούς της, αλλά και για τα ξέφρενα πανηγύρια.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Η ιστορία της Ικαρίας αρχίζει πριν από εκατομμύρια χρόνια. Δεν είναι γνωστό στους ερευνητές πότε κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ευρήματα τα οποία καταδεικνύουν τις διαφορετικές περιόδους εμφάνισης ιχνών παρουσίας ανθρώπινου πολιτισμού, όπως στη Νεολιθική περίοδος, στην πρώιμη εποχή του χαλκού, στα μυκηναϊκά χρόνια κλπ. μέχρι και την μετέπειτα αρχαιότητα.

H ονομασία προέρχεται από τον γνωστό μύθο του Ικάρου, όταν ο Ίκαρος και ο πατέρας του Δαίδαλος δραπέτευσαν από το παλάτι του Βασιλιά Μίνωα στην Κρήτη και πετώντας με προορισμό την Ιωνία και τα παράλια της Μικράς Ασίας. Σε κάποιο σημείο ο Ίκαρος, εμφανώς ενθουσιασμένος και μαγεμένος από την ομορφιά της πτήσης και των τοπίων που έβλεπε ανέβηκε υψηλότερα από εκεί που πετούσε, αψηφώντας τον κίνδυνο και την συμβουλή του πατέρα του ότι αν ανέβαινε θα έλιωναν τα φτερά. Τα φτερά λοιπόν πράγματι έλιωσαν και εκείνος έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε

Στα Ρωμαίκα χρόνια η Ικαρία περιήλθε αρχικά στο κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κατέληξε, μετά από πολλές φιλονικίες μεταξύ των απογόνων, στο βασίλειο της Περγάμου, υπό το βασιλιά Άτταλο το Γ’, γύρω στο 2ο π.Χ. αιώνα και πέρασε κατόπιν, στην εξουσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Ξεκίνα για το νησί που “έχει βρει το νόημα της ζωής”, και συγκεκριμένα, της μακροζωίας.
Φύση και Ικαρία Η έννοια «άγρια φυσική ομορφιά» είναι σχεδόν συνώνυμη με τη λέξη Ικαρία. Η υπέροχη αίσθηση της περιήγησης στην παρθένα φύση του νησιού είναι ένα από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Το ανέγγιχτο – κυρίως, ορεινό τοπίο κατάφυτο με κυπαρίσσια, πλατάνους, βελανιδιές και πεύκα, προσφέρει άφθονη τροφή στα χαρακτηριστικά αγριοκάτσικα του νησιού. Το δάσος του Ράντη αποτελεί φυσικό μνημείο, το αρχαιότερο στα Βαλκάνια αναγνωρισμένο από το πρόγραμμα NATURA 2000. Εκπληκτικής ομορφιάς, επίσης, είναι και το φαράγγι που βρίσκεται κάτω από το αιολικό πάρκο της Ικαρίας Στο εξαιρετικής ομορφιάς φαράγγι του ποταμού Χάλαρη, που εκβάλλει κοντά στο λιμανάκι του Να, ενδημούν ιδιαίτερα είδη χλωρίδας και πανίδας. Πλατάνια, λιμνούλες, μικροί καταρράκτες κι ένα γραφικό πέτρινο γεφύρι συνθέτουν την εικόνα του τοπίου."https://www.holidayshop.gr/AppFol/appDetails/Articles/pholiday-guide-Ikaria-sights-24.jpg" height="200">

ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑ

ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑ

Αμμώδεις και βοτσαλωτές, δημοφιλείς και απομονωμένες, εύκολα προσβάσιμες αλλά και οδικώς απροσπέλαστες… οι παραλίες του νησιού λικνίζουν τα πεντακάθαρα τουρκουάζ νερά τους. Από τις πιο εντυπωσιακές, οι εξωτικές Σεϋχέλλες με τα γαλαζοπράσινα νερά και τους επιβλητικούς βράχους ολόγυρα, κοντά στο χωριό Μαγγανίτης . «Γειτόνισσες» του Άγιου Κήρυκου είναι οι παραλίες Πριόνι, Λευκάδα, Φάρος και Δράκανο, ενώ ο Εύδηλος χαίρεται τη θάλασσα στο Φύτεμα, τις Φλες και το Κυπαρίσσι.

ΘΕΡΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑ

Η Ικαρία φημίζεται για τις ιαματικές της θερμοπηγές, μοναδικές στον κόσμο για την χημική τους σύσταση. Η σημαντικότερη λουτρόπολη του νησιού είναι τα Θέρμα. Η αρχαία πόλη των Θερμών αναπτύχθηκε χάρη στο φυσικό φαινόμενο με τις θεραπευτικές ιδιότητες. Αν και η πόλη καταστράφηκε από σεισμό, κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, οι πηγές εξακολούθησαν να χαρίζουν στο νησί τη θεραπευτική ευλογία τους συγκεντρώνοντας μέχρι σήμερα πλήθος επισκεπτών σε αναζήτηση θεραπείας.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Μεγάλο πλούτο δημοτικών τραγουδιών έχει η Ικαρία στη λαϊκή της παράδοση, και ταυτόχρονα η μουσική αυτών των τραγουδιών. Γιατί, όπως είναι γνωστό, ο λαός συνήθως τραγουδάει τα τραγούδια του, μάλιστα κάνει κάτι πολύ πιο σημαντικό: «Φτιάχνει τους στίχους του τραγουδιστά». Βέβαια είναι γεγονός ότι σήμερα πια στην Ικαρία σπάνια ακούει κανείς να τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό το πόσο έντονη είναι ακόμα η παρουσία του Καριώτικου Χορού με τη χαρακτηριστική μελωδία του και τις πολλές και ενδιαφέρουσες παραλλαγές της. Στην Ικαρία, ο Καριώτικος σε ορισμένες περιπτώσεις -κυρίως σε γάμους- παιζόταν και χορευόταν, και ο σκοπός του διέφερε από περιοχή σε περιοχή: άλλο Καριώτικο έπαιζαν στη Μεσαριά, άλλον στην Περαμαριά, άλλον στις Ράχες κ.λπ. Ο Καριώτικος μουσικά έχει έναν πλούτο και μια μοναδική ποιότητα, και με την ιδιάζουσα φυσιογνωμία του μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί τη μουσική ταυτότητα της Ικαρίας. Υπάρχουν δύο Ικαριώτικοι χοροί: 1) ο αυθεντικός Ικαριώτικος (στη πραγματικότητα τέσσερα διαφορετικά τραγούδια-σκοποί, που συνολικά ή ξεχωριστά αποτελούν τον Ικαριώτικο χορό), που χορεύουν οι Ικαριώτες στα παραδοσιακά πανηγύρια τους. Συγκεκριμένα οι οργανικοί σκοποί είναι ο τσαμούρικος,ο ραχιώτικος και ο περαμαρίτικος και τα τραγούδια "Πέρα στο χωριού τη βρύση" και "Η συμπεθέρα". 2)Το τραγούδι "Ικαριώτικος" (Η αγάπη μου στην Ικαριά) (Κονιτόπουλος, Πάριος κα.) Αν και οι χοροί είναι εξαιρετικά όμοιοι (στη πραγματικότητα ίδια βήματα με διαφορετικό ρυθμό και τρόπο) Στον Ικαριώτικο χορό οι χορευτές πιάνονται ψηλά από τους ώμους. Τα όργανα που παίζουν τον Ικαριώτικο, παραδοσιακά είναι η Τσαμπούνα ή τσαμπουνοφυλάκα, το βιολί και σε πιο σύγχρονες εκδοχές και η κιθάρα.

ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Τα Ικαριώτικα έθιμα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν διαχρονικά το νησί, τον πολιτισμό του και τους κατοίκους του.

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, σχεδόν σε όλα τα χωριά της Ικαρίας, ξεκινάνε από το πρωί να πηγαίνουν σε κάθε σπίτι και λένε τα Ικαριώτικα Κάλαντα. Οι νοικοκυραίοι κερνάνε τους "καλεσμένους" με κρασί, φαγητό και μετά φεύγουν όλοι μαζί και πάνε σε άλλα σπίτια του χωριού (σε όσα περισσότερα μπορούν). Από τις παρέες που δημιουργούνται, συνήθως κάποιοι παίρνουν μαζί τους και μουσικά όργανα (βιολί και μπουζούκι), και το κέφι ανάβει περισσότερο.

Πάσχα Την ώρα της Ανάστασης σε κάθε χωριό, ταυτόχρονα με την ρίψη των διάφορων βεγγαλικών, σε ένα κεντρικό σημείο και συνήθως κοντά στην εκκλησία, καίνε κλαδιά και ξύλα σε μια στοίβα την οποία ονομάζουν 'Σωρό', που έχουν μαζέψει τις προηγούμενες μέρες. Το κάθε χωριό δημιουργεί το δικό του σωρό και οι ντόπιοι ανταγωνίζονται, στο ποιος θα φτιάξει τον καλύτερο σωρό και τον πιο μεγάλο, που θα καίει πιο πολύ ώρα. Μια παραλλαγή αυτού του εθίμου, γίνεται στο Καραβόσταμο και καλείται 'Αφανός'. Όταν επικρατεί ισχυρός άνεμος και οι καιρικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν, ο σωρός ανάβει την επόμενη ή μεθεπόμενη μέρα της Ανάστασης.

Αντίλαμπρα Τα Αντίλαμπρα είναι ένα έθιμο που συναντάται σε πολλά χωριά του νησιού, ανήμερα το Πάσχα. Όταν το ένα χωριό καίει το Σωρό, το άλλο κάνει τα Αντίλαμπρα. Ανήμερα του

Πάσχα, στα χωριά Χριστός και Γλαρέδο ετοιμάζουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο μάλιστα το ονομάζουν "Τσιφούτη". Αφού έχουν ετοιμάσει το ομοίωμα σε κάποιο από τα σπίτια, το περιφέρουν και σε άλλα κοντινά χωριά και όταν επιστρέψουν το δένουν και το κρεμάνε σε κάποιο κεντρικό σημείο. Παράλληλα γίνεται λειτουργία στην εκκλησία και μετά το τέλος της λειτουργίας και με τη συνοδεία βεγγαλικών, καίνε το ομοίωμα. Τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιείται και ένας ‘πόλεμος’ με κροτίδες, όπου ο ένας πετάει κροτίδες στον άλλο.

Αποκριές Η Απόκρια έχει προχριστιανική προέλευση και σηματοδοτεί το τέλος της κρεατοφαγίας και αρχή της νηστείας του Πάσχα. Η πρώτη εβδομάδα των Αποκριών τελειώνει την Κυριακή του Ασώτου, λέγεται και Προφωνούσιμη ή Απολυτή. Η δεύτερη εβδομάδα λέγεται Κρεατινή ή της Κρεοφάγου, επειδή έτρωγαν κρέας και δεν νήστευαν ούτε την Τετάρτη ή την Παρασκευή. Η Πέμπτη της εβδομάδας αυτής είναι η Τσικνοπέμπτη, όπου συνηθίζεται στην Ικαρία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, να καταναλώνεται άφθονο κρέας. Η Κυριακή της εβδομάδας αυτής, είναι η Κυριακή της Απόκρεω, καθώς και ολόκληρη η περίοδος από την είσοδο του Τριωδίου μέχρι την Καθαρά Δευτέρα, ονομάστηκε έτσι, επειδή συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από το κρέας». Η τρίτη εβδομάδα λέγεται Τυρινή ή της Τυροφάγου, επειδή έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα σαν ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ κρεοφαγίας και νηστείας, για να προετοιμαστούν για τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής (40 μέρες πριν το Πάσχα). Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη Καρναβάλι (Carneval, Carnevale, από τις λέξεις Carne=κρέας και Vale=περνάει)

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Η Ικαρία φημίζεται για την εκπληκτική κουζίνα της, την Ελαφριά Μεσογειακή Κουζίνα, όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Μια κουζίνα που βασίζεται στα λαχανικά, τα βότανα, το ελαιόλαδο, το τυρί και τα ψάρια.

Ονομαστό φαγητό της Ικαρίας είναι το «σουφικό», καλοκαιρινό λαδερό φαγητό, κατάλληλο για χορτοφάγους. Είναι μίγμα διαφόρων λαχανικών (ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, κρεμμύδια), που μαγειρεύεται στο τηγάνι με λάδι και λίγο μπελτέ.

Σπεσιαλιτέ του νησιού αποτελούν και τα γεμιστά. Ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, ακόμα και πατάτες γεμίζονται με ρύζι και πολλά μυρωδικά. Οι κολοκυθοκεφτέδες και οι ρεβυθοκεφτέδες είναι επίσης, πολύ φημισμένες λιχουδιές, οι οποίες συνοδεύονται από το διάσημο κόκκινο κρασί της Ικαρίας, τον «Πράμνειο Οίνο». Πεντανόστιμα είναι και τα τυροπιτάκια με καθούρα, το ντόπιο κατσικίσιο τυρί και οι διάφορες πίτες με χορταρικά, βότανα και πολλά μυρωδικά.

Παραδοσιακό πιάτο του νησιού αποτελεί, το γαμοπίλαφο, το οποίο σερβίρεται στους γάμους μαζί με κατσίκι ντόπιο, βραστό ή ψητό. Παραδοσιακό φαγητό αποτελεί επίσης, το γεμιστό κατσίκι με ρύζι και διάφορα μυρωδικά.

Η θάλασσα της Ικαρίας είναι πλούσια σε ψάρια και θαλασσινά. Ψητά στη σχάρα αποτελούν ξεχωριστές λιχουδιές. Ονομαστή λιχουδιά είναι η καπνιστή ρέγκα και ο γαύρος φιλέτο στη σχάρα με κρεμμυδάκια, πιπεριά και ντομάτα. Ξεχωριστή θέση στην Ικαριακή κουζίνα έχει επίσης, η κακαβιά που φτιάχνεται με σκάρους ή κεφαλάδες, είδος νοστιμότατου κεφάλου.

Διαδεδομένο στην Ικαριακή κουζίνα είναι το «κολοκάσι», η γλυκοπατάτα της Ικαρίας. Ένα σπάνιο φυτό, που στον Ελλαδικό χώρο συναντάται μόνο στην Ικαρία. Φυτρώνει στις ρεματιές του νησιού, κυρίως στο βόρειο τμήμα του και διατίθεται από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάρτιο. Οι ντόπιοι μαγειρεύουν το βολβό του με φασόλια ή σαν σούπα, ψητό ή βραστό με κρέας, όπως την πατάτα. Κυρίως, όμως το σερβίρουν σαν σαλάτα, συνοδευόμενο από σκορδαλιά και κρασί.

Τα σπιτικά γλυκά κουταλιού έχουν ιδιαίτερη θέση στη διατροφή του νησιού. Κάθε σπίτι παρασκευάζει τα δικά του γλυκά από φρέσκα φρούτα πορτοκάλια, περγαμόντο, κεράσια, σύκα, σταφύλια και καΐσια (είδος βερίκοκου). Ονομαστό για το άρωμά του είναι το γλυκό τριαντάφυλλο.

ΠΗΓΕΣ

https://anemourion.blogspot.com https://el.wikipedia.org/
https://www.visitikaria.gr/
https://gastrotourismos.gr/