Η Κεφαλονιά, ή αλλιώς Κεφαλληνία, είναι νησί του Ιονίου πελάγους κι ανήκει στα Επτάνησα. Επισήμως, κυρίως στη διοίκηση, αναφέρεται με τον αρχαιότερο τύπο «Κεφαλληνία». Είναι το έκτο μεγαλύτερο σε έκταση νησί στην Ελλάδα μετά την Κρήτη, την Εύβοια, τη Λέσβο, τη Ρόδο και τη Χίο. Η Κεφαλονιά έχει έκταση 773 τετραγωνικά χιλιόμετρα, υψόμετρο 1628 μέτρα(Μέγας Σωρός) και πληθυσμό 35.801 κατοίκους. Η Κεφαλονιά είναι το μεγαλύτερο και πιο ορεινό νησί των Επτανήσων και το τρίτο σε Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σπήλαια του νησιού, όπως τα βαραθρώδη Μελισσάνη, Αγκαλάκι, Αγίων Θεοδώρων, Αγίων Θεοδώρων Ζερβάτη, η Σπηλιά Δρογκαράτη, το σπήλαιο Σάκκου.
Georg Biedermann Die Insel Kephallenia im Altertum (στα Γερμανικά). Μόναχο: Akademische Buchdruckerei von F. Straub. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2010. Η Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου την περίοδο (1185 - 1479) ήταν επαρχία του Βασιλείου της Σικελίας. Ο τίτλος του "Κόμη" δόθηκε για πρώτη φορά στον Μαργαριτόνε του Μπρίντιζι που πήρε σαν δώρο την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο από τον Γουλιέλμο Β΄ της Σικελίας (1185) για τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει. Οι υψηλές κορυφογραμμές που διατρέχουν το νησί σε συνεχείς εκτάσεις αποτελούν το ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια η Κεφαλονιά έχει γνωρίσει μεγάλο ενδιαφέρον από επενδυτές για τη δημιουργία αιολικών πάρκων. Σημαντικά αξιοθεατα το Φισκάρδο
Υπάρχουν στοιχεία ότι η Κεφαλονιά κατοικείται από την παλαιολιθική εποχή. Οι πρώτοι γνωστοί κάτοικοι ήταν Λέλεγες, οι οποίοι κατοίκησαν το νησί προφανώς την εποχή του 15ου αι. π.Χ., φέρνοντας μαζί τους τη λατρεία του Ποσειδώνα. Την εποχή του χαλκού, ένας άλλος αρχαίος Ελληνικός λαός, οι Ταφίοι ή Τηλεβόες είχαν εγκατασταθεί στην γύρω θάλασσα, και κατοικούσαν στο νησί, ή διατηρούσαν εμπορική βάση στο νησί και συναλλάσσονταν στενά με τους κατοίκους του νησιού.Ορθή ονομασία της νήσου είναι "Κεφαλληνία" προερχόμενη από τους αρχαίους ορεσίβιους κατοίκους της, τους Ομηρικούς "Κεφαλλήνες" (Δωριστί "Κεφαλλάνες") και όχι "Κεφαλονία-Κεφαλονιά" από τον μυθικό ήρωα της Αττικής τον Κέφαλο, που κατά τους Αθηναίους υποτίθεται πως κατέλαβε την νήσο και της έδωσε το όνομά του. Η Αθηναϊκή εκδοχή για το όνομα "Κεφαλονιά" σχετίζεται με τον μυθικό ήρωα Κέφαλο που βοήθησε τον Αμφιτρύωνα από τις Μυκήνες στον πόλεμο εναντίον των Τηλεβοΐδων νήσων και των Ταφίων. Ο Αμφιτρύωνας του έδωσε δώρο την νήσο Σάμη που έμεινε γνωστή σαν Κεφαλονιά. Την πρόταση αυτή σύμφωνα με τους ορεσίβιους κατοίκους διέδωσαν εντέχνως οι αποικιοκράτες Αθηναίοι προκειμένου να αποκτήσουν δικαιώματα επί της νήσου. Κακώς σήμερον από έλλειψη ορθής παιδείας επεκράτησε το Κεφαλονιά. Κατά την αρχαιότητα άκμασαν τέσσερις πόλεις, οι οποίες ήταν ανεξάρτητα κράτη: η Κράνη, οι Πρόννοι, η Σάμη και η Πάλη.
Μακρόχρονη και πλούσια είναι η παράδοση του Κεφαλλονίτικου Καρναβαλιού.Οι αμφιέσεις των χορευτών είναι παράξενες και εντυπωσιακές. Οι καβαλιέροι φορούν λευκές φουστανέλες, λευκά γάντια , χάρτινη ψηλή περικεφαλαία στολισμένη με ωραία κουδουνάκια. Μεταξωτές κορδέλες βάζουν στις φουστανέλες ενώ στο στήθος κρεμούν βαρύτιμα χρυσά στολίδια,καδένες καρφίτσες. Οι ντάμες είναι μασκαρεμένοι νεαροί χαμηλού αναστήματος. Όλοι φορούν μάσκες. Για τους χορούς των καρναβαλιών έχουν καθιερωθεί από τα παλιά χρόνια οι παλιές καντρίλιες , πόλκες και οι λαϊκοί ελληνικοί χοροί. Αστεία και γραφικά είναι τα διάφορα “μπαμπαούλια” δηλαδή κωμικά νούμερα που εκτελούν μασκαρεμένοι νέοι. Στην Κεφαλονίτικη διάλεκτο το Καρναβάλι λέγεται πιο συνηθισμένα μάσκαρα. Η Τσικνοπέμπτη λέγεται μουρδουλοπέφτη. Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς , ομάδες μασκαρεμένων από τα χωριά συνήθιζαν να κατεβαίνουν στο Αργοστόλι, ενώ στα χωριά δίνονταν χοροί με μαζική συμμετοχή. Οι χοροί ήταν συνήθως οι τοπικοί: μπάλος, λεβαντίνικος, διβαράτικος αλλά και καλαματιανός. Οι Κεφαλονίτες επιπλέον γνώριζαν και χόρευαν ξενόφερτους χορούς- απομεινάρια των κατακτητών- τανγκό, βάλς, φοξ, καντρίλιες ,λατσιέρες. Οι μασκαρεμένοι φορούσαν πολλά πολύτιμα κοσμήματα, τα οποία ήταν σχεδόν πάντα δανεικά: είτε από κάποια πλούσια οικογένεια είτε…. από τις εκκλησιές του χωριού.! Όλα όμως επιστρέφονταν χωρίς παράπονα για ελλείψεις.. Η σάτιρα δεν άφησε ασχολίαστη τη μάσκαρα. Ενδεικτικά αναφέρουμε και παραπέμπουμε στο γνωστότατο για τους παλιούς “Ζιζάνιο” του Μολφέτα…
Στην Ανέμη του χορού”... Ένα γεμάτο δίωρο πρόγραμμα, το οποίο περιλάμβανε άγνωστα χοροτράγουδα της Κεφαλονιάς. Παραδοσιακά τραγούδια μιάς Κεφαλονιάς του τότε… Μιάς Κεφαλονιάς, που την καθημερινότητα του έκανε τραγούδι. Η ορχήστρα “Ανέμη του Χορού”, την οποία αποτελούν οι: Λαμπρογιάννης Πεφάνης, Αλέξανδρος Λυκούρας, Αποστόλης Αυγερινός, Διονύσιος Μπάλλας, Γαβρίλης Σιμωτάς, Γαλανός Γεράσιμος, μας παρέσυρε σε αυτά τα ξεχασμένα και άγνωστα σε πολλούς από εμάς, μουσικά μονοπάτια, με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους “Μέρμυγκας” Φραγκάτων και “Κουνόπετρας” να ξεκινούν τον χορό.