Αξιοθέατα
ΧρυσοπηγήΔέκα χιλιόμετρα από την Απολλωνία και λίγο πριν τον Πλατύ Γιαλό, βρίσκεται το πιο δημοφιλές σημείο του νησιού, η Χρυσοπηγή. Στο ακρωτήριο της Χρυσοπηγής υπάρχει το ομώνυμο μοναστήρι της Παναγιάς της Χρυσοπηγής (1523), πολιούχου και προστάτιδας της Σίφνου που γιορτάζει με πανηγύρι την παραμονή της Αναλήψεως. Το πανηγύρι της Χρυσοπηγής έχει ιδιαίτερο τελετουργικό που περιλαμβάνει περιφορά της εικόνας στους οικισμούς και ολονυχτία και προσελκύει κάθε χρόνο εκατοντάδες προσκυνητές. Τα βράχια της Χρυσοπηγής είναι αγαπημένο ορμητήριο πολλών κολυμβητών.
.jpg?v=1610644102380)
Πλατύς ΓιαλόςΟ Πλατύ Γιαλός είναι μια από τις μεγαλύτερες αμμώδεις παραλίες του νησιού και αποτελεί τη δημοφιλέστερη επιλογή των Ελλήνων επισκεπτών. Η παραλία του Πλατύ Γιαλού βραβεύεται κάθε χρόνο από το FEE με τη γαλάζια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκπληρώνοντας τα αυστηρά κριτήρια του προγράμματος (καθαριότητα, οργάνωση, ποιότητα νερών κολύμβησης, ασφάλεια, ναυαγοσωστικά, πρώτες βοήθειες, υπηρεσίες, εγκαταστάσεις κλπ.) Στην αριστερή πλευρά του κόλπου έχει κατασκευασθεί αλιευτικό καταφύγιο που παρέχει υπηρεσίες και σε σκάφη αναψυχής.
ΚάστροΤο Κάστρο είναι η παλιά πρωτεύουσα της Σίφνου και η έδρα της Αρχιεπισκοπής Σίφνου (6ο-19 ο αι). Από τους γραφικότερους, ομορφότερους και ο πιο σημαντικός από τους οικισμούς του νησιού από αρχαιολογική άποψη. Πρόκειται για το αρχαίο «άστυ» που αναφέρει ο Ηρόδοτος και που ήκμασε τον 6ο π.Χ. αι., με ναό και θέατρο του Διονύσου και πολυτελή μαρμάρινα δημόσια κτήρια. Κατοικείται αδιάκοπα από τους προϊστορικούς χρόνους (πρώτη εγκατάσταση στο λόφο την 3η χιλιετία π.Χ.) έως σήμερα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το «κάστρο» που σχηματίζουν τα κτήρια του.
.jpg?v=1610644265777)
ΦυκιάδαΜικρή παραλία με αμμουδιά μεταξύ του Πλατύ Γιαλού και του όρμου στο Βαθύ. Δίπλα στην παραλία υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και πίσω από αυτήν ένας από τους αρχαιότερους ελαιώνες του νησιού με ίχνη παλιού καρόδρομου. Η παραλία είναι προσβάσιμη από τη θάλασσα και από μονοπάτια που ξεκινούν από τον Πλατύ Γιαλό ή το Βαθύ.
Κουζίνα
Η Σίφνος γενέτειρα του Νικολάου Τσελεμεντέ και άλλων αρχιμαγείρων διατηρεί πλούσια παράδοση και στη γαστρονομία. Τα Χριστούγεννα τα σπίτια μοσχοβολούν από τα φοινίκια (μελομακάρονα) και τα αυγοκαλάμαρα (δίπλες). Στη διάρκεια του χειμώνα παρασκευάζονται ακόμα και σήμερα σύγλινα και πηκτή.
.jpg?v=1610644092108)
Λίγο αργότερα, τις Απόκριες σειρά παίρνουν τα γαλακτοκομικά επιδόρπια, ρυζόγαλο, κρέμα ή γιαούρτι από κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες αυτή την εποχή. Και δε γίνεται Πάσχα στη Σίφνο χωρίς τη μυρωδιά του ψητού στο μαστέλο (αρνάκι ή κατσικάκι μαγειρεμένο στο ομώνυμο πήλινο σκεύος, με κόκκινο κρασί και άνηθο που ψήνεται σε ξυλόφουρνο), χωρίς τα «πουλιά της Λαμπρής» (είδος τσουρεκιού) τη μελόπιτα, γλύκισμα που παρασκευάζεται από σιφναίικη βραστή «αθοτύρα» (τοπικό ανθότυρο) και ντόπιο θυμαρίσιο μέλι. Τη χαρά του γάμου, πάλι, συνοδεύει το σιφναίικο παστέλι, σε ρομβοειδές σχήμα, και το αμυγδαλωτό της κατσαρόλας ή του φούρνου (με ή χωρίς ζάχαρη).
Στο παραδοσιακό πανηγύρι της Σίφνου με τα κοινά δείπνα που θυμίζουν την αρχαία εστίαση και τις πρωτοχριστιανικές αγάπες, προσφέρεται σε όλους ρεβυθάδα και κοκκινιστό κρέας με μακαρόνια, μαγειρεμένα σε ειδικά μεγάλα καζάνια, ή, κατά τις μέρες νηστείας, τηγανητός μπακαλιάρος με σκορδαλιά και σαλάτα.
Στο κυριακάτικο σιφναίικο τραπέζι κύριο φαγητό είναι η ρεβυθάδα, που ψήνεται μέσα σε πήλινο τσουκάλι (την σκεπασταριά) για πολλές ώρες, το προηγούμενο βράδυ, σε φούρνο με κλαδιά. Από το σιφναίικο τραπέζι δε λείπουν ακόμα ρεβυθοκεφτέδες, καπαροσαλάτα (ξερή κάπαρη μαγειρεμένη σαν στιφάδο), καλασούνα (χορτόπιτα με ρύζι), μανούρα (κίτρινο, σκληρό πικάντικο τυρί που διατηρείται στην γύλη δηλαδή στο κατακάθι του κόκκινου κρασιού), και ανάλογα με την εποχή, χυροβοσκοί (άγρια χόρτα), μυζήθρα (κατσικίσιο νωπό τυρί με υπόξινη γεύση, ιδανική για χωριάτικη σαλάτα), αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά, αλλά και ξηρά σύκα, λωλή (γλυκό από κόκκινη κολοκύθα), γλυκά του κουταλιού και λικέρ από φρούτα που ευδοκιμούν στη Σίφνο, καθώς και αφεψήματα από την πλούσια χλωρίδα του νησιού, όπως το φασκόμηλο και το χαμομήλι.
Τα σιφνέικα γλυκά όπως κουλουράκια γλυκάνισου, μπισκοτάκια βουτύρου, αμυγδαλωτά κατσαρόλας και αμυγδαλωτά φούρνου, παστέλια, λουκούμια, μπουρεκάκια, και γλυκά του κουταλιού, ο επισκέπτης μπορεί να τα βρει στους παραδοσιακούς φούρνους και τα ζαχαροπλαστεία.
Η Σίφνος είναι ένα ορεινό νησί με λόφους και μικρές εύφορες κοιλάδες, με ελαιόδεντρα. Το φυσικό τοπίο της χαρακτηρίζεται κυρίως από θαμνώδη βλάστηση χωρίς να έχει να επιδείξει "ψηλά" δάση. Έτσι τα δέντρα που κυριαρχούν στο τοπίο είναι σχοίνοι και ένα είδος μικρόσωμου κέδρου, το οποίο είναι προστατευόμενο.
Η ψηλότερη κορυφή του βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του νησιού και είναι αυτή του Προφήτη Ηλία με υψόμετρο 680 μ. Ακολουθούν ο Άγιος Συμεών, ο Προφήτης Ηλίας Τρουλλακίου και ο Άγιος Ανδρέας με υψόμετρα 490 μ., 465 μ. και 425μ. αντίστοιχα.
Από το κεντρικό τμήμα της Σίφνου πηγάζει ο χείμαρρος Λειβαδάς, ο οποίος έχει μήκος 5,5 χλμ. και εκβάλλει στον όρμο των Καμάρων. Ένας ακόμη χείμαρρος διατρέχει το νησί σε μήκος 3 χιλιομέτρων. Πρόκειται για τις Ερκειές που εκβάλλουν στον όρμο Σεράλια Κάστρου.
Περιμετρικά της Σίφνου υπάρχουν βραχώδεις ακτές, παραλίες από βότσαλο και χρυσαφένιες αμμουδιές.
Γύρω από τη Σίφνο δεν υπάρχουν άλλα μικρότερα νησάκια, εκτός από την ακατοίκητη ερημονησίδα Κιτριανή, στο νότιο μέρος, κοντά στο ακρωτήριο Κοντός.
